Noizbait esana du Hassan Blasimek irakiar bakoitzak beldurrezko bost istorio dituela gutxienez kontatzeko. Agian horregatik dago liburu hau kontalariz betea, modu konpultsiboan beren istorioak azaltzen dizkiotenak tabernako ezezagunari, psikiatrari, treneko ausazko bidaideari, irratiko mikrofonoari, datu bila dabilen ikertzai- leari, adiskide eta senide presente edo absenteari. Ezina dirudienaren gainetik zutuntzen diren ahotsak dira: gizakienak nahiz animalienak, denbora eta espazioaren mugak hautsiz mintzo direnak, bizidunen gorputzak literalki inbaditu eta haien baitatik berba egiten duten hildakoenak, mundu honetan hasitako solasaldia hil ostean jarraitzen duten lagunenak, zoramenaren ertzean bizi direnenak, bizialdi bakar batean bizitza bat baino gehiago bizitzea egokitu zaienenak...